75 jaar geleden dachten mensen dat hier een kapel moest komen. Voor mensen uit de buurt. Wie had een auto in die tijd?
75 jaar later zijn sommigen verbaasd als ze horen dat hier nog steeds een kapel is en dat er ook nog iets gebeurt. Ah ja? En elke zondag?
Dat ons samenkomen ons mag sterken,
dat het ons mag richting geven
in Gods naam, die naam is: ik-zal-er-zijn-voor-jou,
Dat ons samenkomen ons mag sterken
om het te zeggen als het niet juist is, – zoals Samuël –
als de sterken de zwakken gebruiken, misbruiken
om ons te laten raken door de miserie van een ander- zoals de Samaritaan –
en zo naaste te worden.
Dat ons samenzijn ons mag sterken,
ons leert denken en voelen in Jezus’ geest.
Dat de muziek, de liederen, alles wat hier is
ons vergezicht stralend mogen houden,
dat ze ons helpen volhouden, opkomen, dragen, aanvaarden, vertrouwen,
en ons verder brengen op wegen die goed zijn.
Wat kunnen we meer hopen?
Wat zouden we mekaar beter kunnen wensen voor de komende tijd?