Dat terwijl wij ziek worden,
de aarde kan helen?
Dat nu van alles verandert en stopt,
de natuur weer door kan gaan?
Zou het kunnen zijn …
Dat nu de wereld vertraagt,
de liefde kan versnellen?
Dat druk zijn en naar buiten racen en vliegen,
de rust vinden en naar binnenkeren wordt?
Zou het kunnen zijn …
Dat als we thuis moeten blijven,
we weer kunnen ervaren van wie we houden?
Dat nu de maatschappij zo leunt op de zorg,
we beseffen hoe ontzettend belangrijk dat is?
Zou het kunnen zijn …
Dat de wereld en de luxe om ons heen nu kleiner wordt,
zodat we ons eigen grote hart weer kunnen voelen?
Dat nu we goed voor onszelf en anderen moeten zorgen,
ontdekken dat zelfliefde en naastenliefde noodzakelijk is?
Zou het kunnen zijn…
Dat nu we samen strijden tegen hetzelfde,
de eenheid in de verschillen kan worden gevonden?
Dat als we elkaar nodig hebben,
herontdekken hoe saamhorigheid voelt?
Zou het kunnen zijn …
Dat na de chaos en strijd van deze tijd,
een nieuwe wereld wordt geboren?
Dat na de angst en onzekerheid,
de liefde en waardering voor elkaar en de aarde terugkeert?
Zou het kunnen zijn …
Dat het zo moet zijn,
opdat de liefde wederkeert.
Rosalinda Weel